efLatun-i şiirler *

tarafından **efLatun** Salı Eyl. 02 2008, 22:13

merhaba arkadaşlar bu sayfada şiirlerimi sizlerle paylaşacağım...

20 ekim

“Benim hikâyem bu…

İstediğim yerde başlar istediğim yerde bitiririm sanıyordum

İstemeden başladı,

Ben istemeden bitmesin…

Ben isteyemem bitmesini…

Sen de isteme…”

“Sevmek güzeldi de sevilmek daha başka…

Birinin seni canından çok sevdiğini bilmek

Bunu bile bile onu üzmek…

Sevmek güzeldi de sevilmek başka,

Zor da olsa…”

Aynı anda arıyorduk birbirimizi

Ben söylemden sen söylüyordun cümleyi

Sonra “önce sen söyle”lerimiz vardı

Kimin söyleyeceğine karar verinceye kadar unuturduk ne söyleyeceğimizi…

Âşıktık, en yenisinden…

***

“seni seviyorum”lar kolay değildi dilimize.

El ele tutuşmalar,

Uzaktı bana, yasaktı adeta…

Gözlerindi en büyük tuzak;

Düştüm… Gözlerinin kahvesi bütün yalanları unutturuyordu, inandım.

İnandım, çünkü seviyordum!

İnandım, çünkü seviliyordum!

Belki de öyle sanıyordum.

Ne fark eder ki?

Önemli olan “seviyorum” demekse;

Önemli olan “özledim seni” demekse;

Demiyor muyduk?

Önemli olan mutlu olmaksa

Mutlu olmuyor muyduk?

***

Biz seninle aslında başarmıştık imkânsızı,

Geçmiş zaman...

O zamanlar bahardı, aşka hazırdık.

Toyduk, inandık birbirimize.

İnandık masumane bakışmalarımıza…

Nerede hata yaptık,

Nerede başka yana baktık da;

Yabancılaştık, bilmiyorum sevgilim.

Hani bir pusula olsa da baksak ne yöne gitmemiz gerektiğine…

…

En güzel pusula yüreğin…

Hadi şimdi elini yüreğine koy,

Ne yöne gidelim,

Nasıl edelim, göster bana…

tarafından **sessiz_fırtına** Cuma Eyl. 05 2008, 15:13

güzel paylaşım tşx x)

tarafından **efLatun** Paz Eyl. 14 2008, 00:25

İMKANSIZ

Bir sevdiğim var uzaklarda

Elini tutmanın, gözüne bakmanın sadece hayal olduğu bir sevgili…

Kimin canını yaktıysam zamanında

İşte onun acısını şimdi çıkartıyor zaman.

Biliyorum seninle ne gelecek mümkün;

Ne de nefes aldığım şuan.

Halbuki neler düşlemiştim ben?..

Üç oda bir salondu evimiz,

Tek çocuklu çekirdek bir aileydik,

Öyle mutlu, öyle huzurluyduk ki…

Gören şaşıp kalırdı hâlimize..

Çok seviyorduk ya hani birbirimizi

Hani ilk günkü gibi bakıyordun sen gözlerime,

Saçlarımı ilk günkü gibi okşuyordun..

Yo hayır. Sen benim saçlarımı hiç okşamadın ki…

Amaaaaaann……!

Neyse..ne fark eder ki şimdi…

Ellerimi de ilk günkü gibi tutuyordun ya işte..

Ama birtakım gerçekler de vardı..

Şiirlerle dalga geçerken benim aşkım imkânsız oluverdi

Sanki birileri mutsuz olayım diye uğraşıyordu…

Kim bilir?

Halbuki ben seni ne çok sevmiştim

Senin içindi güller, goncalar..

Senin için yazmıştım bu şiiri..

Hani çok farklıydı ya aşkımız

Şimdi bir o kadar da imkânsız.

Bir şarkı vardı ya hani:

Sen imkânsızsın, sensizlik imkânsız, aşk imkânsız…