Ulaşılmaz kadın

[LOST]

"ULAŞILMAZ KADIN" / Murat TÜRK
Sana birşeyler yazmak istiyorum ey sevgili, fakat olmuyor; çünkü kafamdaki birçok şey zihnimi allak bullak ediyor. Tereddüt ve paniği sen yokken yaşıyorum. Hayallerimi bir özlemden alıp da diğerine taşıyorum. Karşımda yine sen varmışçasına, hatta el ele göz göze hülyalara dalmışçasına hareket ediyorum, yine olmuyor. Şaşaalı bir film afişine benzettiğim tasvirini düşünürken avuçlarımın içi terliyor. Duygularım şaha kalkıyor ve diyorum ki:

"Gök, doğa ufkundaki kadın"... Evet, gök, doğa ufkundaki kadın diyorum. Sonra düşüncelerimdeki ulaşılmazlık aklıma gelince kara gözlerim kısılıp kaşlarım çatılıyor elbette. Bir kez daha "Neden?" diyorum. Yine olmuyor. Zaman kavramı kulağımdaki fasılla bir müziğe ritim tutup geçerken gün doğuyor. Tan yerindeki kızıl heybet yavaş yavaş içimi ısıtıyor. Bir hoş oluyorum. Şafak uykusu hayallerimi bastırırken durduğum yerde gözlerim kapanıyor. Hiç hareket etmeden olduğum yerde uyuyakalıyorum... ve sabah ve gün ve yine akşam ve yine gece. Aşk, duygu yine hazır. Her şey yerli yerinde ama toplu değil, dağınık... yatağımın üzerinde duran resmin ve kendini dışarı vurmaya çalışıp gönlümde arbede yaşayan hayaller... ve elbette ki o fakatın getirisi olan tek şey hariç. Yani sen, bedenin, ruhun ve şehvetin...

Odamdaki dağınık yatağın tek eksiği sensin, evet sen. Yani "ULAŞILMAZ KADIN" olan sen...

Sensin eksik olan, sensin ey sevgili


Murat Türk