Her Güneş Yeni Bir Umutla Doğar

[LOST]

Levent o sabah erken kalktı.
Gün çok özeldi onun için. Karanlık veya aydınlık, acı veya tatlı ardında ne varsa sadece hatıralarda kalacaktı artık. Bir önemi yoktu artık hayatındaki şehirlerin, isimlerin , hayellerin. Evet bu sabah erken kalktı genç adam. Bugün aylardır hazırlanıyordu. Listeler hazırlamıştı kendine, her yaptığı işe bir kalem çektikçe daha fazla heyecan daha fazla mutluluk duyuyordu. Yataktan diğer günlerin aksine istekli ve dinç uyanmıştı. Saat 6'ya bir kaç saniye vardı elektronik saate baktı sanki yarım saattir uyanık gözlerle saate bakan kendisi değilmiş gibi, saatin tepesindeki büyük düğmeye basarak saat'i kapattı. Yatagından kalkıp önce bir duş aldı sonra bornozunu giydi kapının hemen dibindeki siyah tekerlekli çantasıyla mavi sırt çantasına baktı. Acaba der gibi oldu sonra kendi kendine yok artık her şey tamam dedi uzun zamandır ilk kez gülümseyerek. Beyaz mobilya dolabı açtı ahşap askılığa özenle asılmış daha hiç giyilmemiş elbiselerini aldı. Önce çorabını geçirdi ağır ağır tadını çıkartarak sonra Jean pantolonu ve üzerine beyaz triko bir tişört giydi, beyaz levent'in esmer tenine çok yakışmıştı bunu mağazadaki kız söylememişti sadece yoldan geçerken onu süzen kızlarda bu konuda hem fikirdi. Uçak saat 9'da kalkacaktı vakti sınırlıydı telefonunu eline alarak rehberinden taksi duragınını numarasını buldu ve bir taksi çağırdı. Her şey hazırdı bu anın önceden de provasını yapmıştı. Defalarca gitmişti hayallerinde o şehre. Koşarak ve ya acele adımlarla çıkmadı evden. Kaçmıyordu gururuyla başı dik çıkacaktı kapının eşiğinden hem şunu çok iyi biliyordu ki çok özleyecekti bu evi çok. Bu duyguyu daha öncede yaşamıştı adı gibi emindi bundan. Özenle sağ adımını attı ve bildiği birkaç duayı okudu. Merdivenlerden inerken, kapının önünde beklerken bakmamaya özen gösterdi. Bakmadı da gurur yapıp kendine. Gelen taksi bavulundan tanımış olsa gerek hemen önünde durdu arabadan inen taksici bavulları bagaja yerleştirmeye yardım etti taksinin arka koltuguna oturdu levent içi bir garip bir şekilde havaalanına gitmek istediğini ancak yutkunarak söyleyebildi. Hiç gerçekci gelmiyordu yaşadıkları. Taksinin arka camını açtı biraz hava almaya çalıştı İçinde hem bir sıkıntı hem de bir heyecan vardı. Kendini daha iyi hissetmeye başladıgında camdan dışarıyı seyretmeye başladı. Yoldaki arabaları çarpık kentleşmeyi tıka basa dolu otobüsleri dikkatle inceledi. Sanki yıllar sonra bir gün dönerse bu şehre yeniden aradan geçen zamanın neleri değiştirebilecegini analiz edecekti. Dikkatle baktı etrafına. Hava alanının dış hatlar terminalinde indiginde taksiciye parasını verdi parasının üstünü almadı. Bavulu ve kendisi aramadan geçirildikten sonra içeriye girebildi saatini kontrol etti. Uçağın kalkmasına daha 1 saat vardı son kontroller içinde en az bir 30-40 dakikası. Tekerlekli siyah çantasının tutma kolunu açtı ve küçük tekerlekler üzerinde sürüklemeye başladı. Bir yandan yürürken bir yandan da bu süre zarfında ne yapacağını düşünmeye başladı. Bu zaman zarfını nasıl geçirebilirdi ? bir büfenin önündeki gazete ve dergileri karıştırmaya başladı. Her zaman okuduğu gazeteyi aldı sonra birde modern erkek dergilerinden birini aldı. Sonra etraftaki kafelere bakındı uçak saatlerinin yazdığı elektronik tabelaları gören bir masaya oturdu. Etraf fazla dolu değildi. Sırt çantasını çıkartıp bacaklarının arasına aldı. Yanına yaklaşan şirin bayana karışık meyve suyu sipariş etti. Kafede kısık sesle İtalyanca müzikler çalıyordu. İtalya"yı düşündü birkaç filmde görmüştü Viyana"yı, Roma"yı, Venedik"i buralara da ilerleyen zamanda gitmeyi kafasına yazdı. Duyduğu kadarıyla trenle gidebilirdi o tren yolculuklarını seviyordu bu kafasına yatmıştı. Gidecekti.
Uçağının rötar yapmaması için dua etti 30 dakikası vardı ama son kontroller için anons yapılmıştı. Ağır ağır kalktı kasaya gitti hesabı isteyip kasiyer bayana gülümsedi kasiyer bayan hesabı çıkarırken bir yandan da yolculuğun nereye olduğunu sordu. Yine gülümseyerek Berlin dedi. Bayan ilgiyle gülümseyip öyleyse size iyi yolculuklar diyerek hesabı verdi hesabı ödeyip kontrol bandının önüne geldi. Önünde 8-10 kişi vardı onları süzdü. 5 kişilik bir grup aileydi öyle sanıyordu ki bunlar Almanya"da yaşayan gurbetçilerdi. Diğerlerine baktı bir ipucu bulamadı kim bilir dedi kısık sesle. Ve sıra onun önündekine gelmişti. İlk defa uçtuğu için bir sorun çıkmasın istiyordu gerçi her şeyi tamdı ama aksilikti işte olabilirdi. Önündekini ilgiyle izledi neler yapması gerektiğini öğrendi sıra ona geldiğinde heyecandan neredeyse kekeleyecekti. Zar zor konuştu küçük kabinin içindeki bayan birkaç soru sorduktan sonra işlemlerini tamamlayıp ileriye doğru yürümeye başladı büyük bir engel aşmıştı artık Berlin onu bekliyordu. Gülümsedi gevşedi ve bir banka oturup uçağın saatini beklemeye koyuldu. Saatine baktı ve onu Berlin"e göre ayarladı.
Artık sadece son anonsu bekliyordu.
Her şey hazırdı.
O da.


Zafer Aksu