Ben Seni Sevmekten Değil, Seni Affetmekten Vazgeçtim

[nimeta]

Aşkım canım acıyor.
bu küçücük yüreğime ağır geliyor kelimelerin
güçlü olucam ağlamicam diyorum kendime...
fakat çok üstüme geliyosun,
bencil olduğumu söylüyosun ama bak ne haldeyim
kimin için susuyorum hala ne için dayandım buna
yüz defa bin defa söyledim...
ya ben anlatamadım ya sen anlamak istemedin.
belkide seni bırakamayacağımı bildiğin için böyle devam etti
söyleyecek birşey bulamıyorum!
hiçbir kelimem,tek damla gözyaşım bile yer etmemişki aklında
ne bekliyosun hala benden...
görmüyomusun? hergün bitiyorum..ölüyorum!
gözlerine baktığım her an birsürü şey geçiyor aklımdan..
kim acaba?kimle aldattı beni?bana tercih ettiği aşkımıza ihanet ettiği kim?
bununla yaşamak çok zor aşkım..
her sabah uyandığımda gülümsemek yerine bi endişe içimde
acaba bugünmü hayatımın o lanet günü?
bir yalan daha eklenecekmi aşkımıza?
acaba bugünmü vazgeçişlerimizin vakti?
sonra iki damla gözyaşı..
bununla yaşamak hiç kolay değil aşkım
içim acıyor,her kelimen delip geçiyor yüreğimi,sevgimi grurumu eziyor her gidişin
hiç mi birşeye hakkım yok benim
benim olanı başkasıyla paylaşmak istememem suçmu?bumu senin canını yakan?
ben seni sevmekten değil seni affetmekten yoruldum!
çok şey istemedim ben!
işte şimdi vazgeçtim... senden değil seni sevmekten değil
birşeyler istemekten,mutluluğu beklemekten vazgeçtim
buyur! hayat senin...